Een gelovige moet een normaal geestelijk leven leiden. Dat is de basis om Gods woorden te ervaren en de werkelijkheid binnen te gaan. Kunnen momenteel alle gebeden die jullie bidden, al jullie zoeken naar God, jullie zingen, loven en mediteren en jullie pogingen om Gods woorden te begrijpen, hetgeen jullie praktiseren, aan de vereisten van een normaal geestelijk leven voldoen? Niemand van jullie heeft hier een erg duidelijk beeld bij. Een normaal geestelijk leven houdt meer in dan bidden, zingen, naar de kerk gaan, eten en drinken van Gods woorden en meer van dergelijke gebruiken. Het betekent dat je een geestelijk leven kent dat fris en levendig is. Daarin draait het niet om de methode, maar om het resultaat. De meeste mensen denken dat het bij een normaal geestelijk leven draait om het bidden, zingen, het eten en drinken van Gods woorden en die proberen te begrijpen. Het maakt voor hen niet uit of er enig resultaat is en of er een waar begrip is. Deze mensen zijn alleen bezig met wat er aan de buitenkant gebeurt, zonder zich te richten op het resultaat. Het zijn mensen voor wie het om de rituelen van hun godsdienst draait. Ze leven niet volgens de kerk, laat staan dat ze in het koninkrijk van God leven. In hun gebeden, hun zingen en hun eten en drinken van de woorden van God houden ze zich precies aan alle regels; ze zijn gedwongen om eraan te voldoen en daarin volgen ze de heersende trends, maar ze doen het niet uit zichzelf of met heel hun hart. Hoe deze mensen ook bidden of zingen, het leidt tot niets want het enige waar ze zich aan houden zijn religieuze regels en rituelen. Ze brengen het woord van God niet in praktijk. Doordat ze alleen maar met de methode bezig zijn en de woorden die God spreekt als regels opvatten waaraan ze zich moeten houden, passen zulke mensen het woord van God niet toe, maar bevredigen ze de vleselijke behoeften en doen ze dingen om aan anderen te laten zien hoe goed ze bezig zijn. Dergelijke religieuze rituelen en regels komen enkel voort uit de mens en niet uit God. God houdt zich niet aan regels. Hij houdt zich niet aan wetten. Elke dag doet Hij nieuwe dingen en verricht praktisch werk. Zoals de mensen van de ‘Drie-Zelf Kerk’ in China. Zij beperken zich tot de dagelijkse ochtendwake, de avondgebeden, de dankzegging voor de maaltijd, het danken voor alles en meer van dergelijke praktijken. Hoeveel ze ook doen en hoe lang ze hun praktijken ook beoefenen, het werk van de Heilige Geest zullen ze niet in zich hebben. Bij mensen die enkel volgens de regels leven en hun hele hart richten op de praktijken, krijgt de Heilige Geest geen enkele ruimte om te werken. Immers, hun hele hart wordt gevuld met de regels en met menselijke opvattingen; daarom kan God Zijn werk in hen niet doen. Zulke mensen leven altijd onder de wet en laten zich daardoor beheersen; nooit zal hun de lof van God ten deel vallen.
Een normaal geestelijk leven is een leven dichtbij God. Als je bidt, kun je je hart stil krijgen voor God. Door het gebed kun je de verlichting van de Heilige Geest zoeken, horen wat God tot je zegt en Zijn wil verstaan. Wanneer je de woorden van God eet en drinkt heb je meer duidelijkheid en een helderder inzicht in wat God nu wil doen en dan vind je een nieuwe weg voor het praktiseren en ben je niet per se conservatief. Zodat alles wat je praktiseert erop is gericht om vooruitgang te boeken in je leven. Als je bidt bijvoorbeeld, is het niet om enkel en alleen wat fraaie woorden te spreken, of om luid schreeuwend je schuld voor God uit te drukken. Het gebed is eerder een middel om je geest te oefenen, om je hart stil te maken tegenover God, om het zoeken naar de leiding van Gods woord in alle dingen te oefenen, om elke dag weer je hart te openen voor nieuw licht, niet passief of lui te zijn en om op het juiste spoor te komen van het in praktijk brengen van Gods woorden. De meeste mensen zijn tegenwoordig vooral gericht op methoden. Daarmee wijken ze af van het pad, want het betekent dat ze niet de waarheid najagen om vooruitgang te boeken in het leven. Er zijn ook mensen die weliswaar nieuw licht ontvangen, maar die hun methoden niet veranderen. Ze integreren religieuze opvattingen van vroeger om Gods woord in het heden te ontvangen. Wat ze binnenkrijgen is nog steeds de leer die religieuze opvattingen met zich meedraagt en niet zuiver het licht van tegenwoordig. Om die reden zijn hun praktijken onzuiver. Ze doen dezelfde dingen onder een nieuwe naam en het maakt niet uit hoe goed zij hun praktijken beoefenen, het is nog steeds hypocriet. God leidt mensen dagelijks om nieuwe dingen te doen en Hij verlangt van mensen dat ze elke dag nieuwe inzichten verkrijgen en nieuw begrip, zodat ze niet ouderwets zijn of altijd maar dezelfde dingen doen. Als je al vele jaren in God gelooft, maar je methoden zijn helemaal niet veranderd, als je aan de buitenkant nog steeds druk en ijverig bent maar nooit voor God komt om Zijn woorden met een rustig hart tot je te laten doodringen, dan ben je niet in staat wat dan ook te ontvangen. Als je Gods nieuwe werk ontvangt maar geen nieuw plan bedenkt en je niet op een nieuwe manier praktiseert, als je niet naar nieuw begrip zoekt maar vasthoudt aan de oude dingen van vroeger, als je slechts een kleine hoeveelheid nieuw licht ontvangt maar je blijft vastklampen aan je oude praktijk, dan ben je in feite een religieuze Farizeeër en sta je buiten de stroom van de Heilige Geest, ook al sta je in naam wel in die stroom.
Als je een normaal geestelijk leven wilt leiden, dan zul je elke dag nieuw licht moeten ontvangen, naar het juiste begrip van Gods woorden moeten zoeken en de waarheid in alle helderheid moeten zien. Je hebt een weg nodig om je praktijk in alles toe te passen. Door dagelijks in Gods woord te lezen kom je nieuwe vragen op het spoor en komen je eigen tekortkomingen aan het licht. Hieruit komt weer een hart voort dat hongert en zoekt en dat jou met alles wat je hebt en bent in beweging zet. Op die manier ben je op elk gewenst moment in staat om stil voor God te worden en heb je een diepe angst om achterop te raken. Als iemand zo een dorstig en zoekend hart kan hebben en ook bereid is voortdurend naar binnen te treden, dan bevindt hij zich op het juiste pad naar een gezond geestelijk leven. Iedereen die aanvaardt dat hij door de Heilige Geest in beweging gezet wordt en ernaar verlangt om vooruit te komen, die bereid is zich door God te laten vervolmaken en verlangt naar een dieper inzicht in de woorden van God, die het niet in het bovennatuurlijke zoekt maar die een praktische prijs betaalt, praktische aandacht schenkt aan Gods wil, op praktische wijze binnengaat, die zijn ervaring meer echt en realistisch maakt en geen lege woorden van de leer zoekt, die ook niet naar een gevoel van het bovennatuurlijke streeft en geen mens aanbidt hoe groot die ook is – zo iemand is het normale geestelijke leven binnengegaan. Zo iemand is in alles wat hij doet gericht op het vooruitgaan in het leven, het fris en in beweging houden van zijn geest en het altijd in staat zijn om positief binnen te gaan. Als zo iemand bijvoorbeeld bidt voor het eten, is het niet omdat hij dat als zijn plicht voelt, maar, daarentegen, om zijn hart stil voor God te laten worden, God in zijn hart te danken, om bereid te zijn te leven voor God, al zijn tijd in Gods handen te leggen en bereid te zijn met God samen te werken en zich voor God in te zetten. Als zijn hart niet stil kan worden voor God, dan eet hij liever niet maar blijft hij zijn praktijk voortzetten. Dit geldt dan niet als zich aan de regels houden, maar als Gods woord in praktijk brengen. Er zijn mensen die als ze bidden voor het eten, bewust een bepaalde houding aannemen. Dat doen ze voor de show en het lijkt heel vroom, maar in gedachten vragen ze zich af: Waarom moet ik me aan dit gebruik houden? Gaat alles niet even goed zonder dat je bidt? Na het gebed is alles hetzelfde, dus waarom zou je die moeite nemen? Zo iemand houdt zich aan de regels en hoewel hij zegt dat hij bereid is te doen wat God wil, is zijn hart niet voor God verschenen. Hij bidt niet op die manier om met een stil hart bij God te komen, maar opdat andere mensen het zien en hij hen al doende voor de gek houdt. Zo iemand is een zuivere hypocriet, als een godsdienstige voorganger die alleen voor anderen kan bemiddelen, maar zelf niet kan binnengaan. Zo iemand is door en door een religieuze ambtenaar! Elke dag weer zegt God nieuwe dingen, doet nieuwe dingen, maar jij houdt je dagelijks aan de regels, probeert God voor de gek te houden en behandelt God op een plichtmatige manier. Ben jij dan niet zo iemand die God weerstaat? Ben je in staat om zegen te ontvangen wanneer het om de regels draait en je God weerstaat? Zou je dan niet door God getuchtigd worden?
Het werk van God is zich snel aan het ontwikkelen en drijft de religieuzen van verschillende religies en denominaties alsmede de beroemdheden die de kerkdienst bijwonen, heel ver weg. Gods werk verstrooit ook degenen onder jullie die zich als religieuze experts zo graag aan de regels willen houden in de vier windrichtingen. Gods werk wacht niet, het is van niets afhankelijk en treuzelt niet. Het trekt of sleept niemand mee. Als je het niet kunt bijbenen, dan word je achtergelaten, ongeacht hoeveel jaren je hebt gevolgd. Al ben je een veteraan met talloze kwalificaties, als je je aan regels houdt, dan moet je worden geëlimineerd. Mensen voor wie dit geldt adviseer ik om goed naar zichzelf te kijken, vrijwillig op de achterbank plaats te nemen en zich niet vast te klampen aan het oude. Als je probeert anderen over te halen om Gods woord volgens jouw principes in praktijk te brengen, betekent dit dan niet dat je probeert de harten van de mensen aan je kant te krijgen? Je praktijk bestaat uit het houden aan regels en de mensen leren om de kerkdienst bij te wonen. Voortdurend wil je de mensen laten doen wat jij zelf wenst; betekent dit dan niet dat je bezig bent een kliek te vormen? Is dat geen verdeeldheid zaaien in de kerk? Hoe haal je het dan in je hoofd om te zeggen dat je alles naar Gods wil wenst te doen? Wat maakt jou geschikt om te zeggen dat dit de manier is om anderen te vervolmaken? Als je op die manier leiding blijft geven, leidt je de mensen dan niet richting religieuze rituelen? Als iemand een normaal geestelijk leven kent, als hij elke dag weer bevrijding vindt en vrij is in zijn geest, dan kan hij in alle vrijheid de woorden van God in praktijk brengen en Hem behagen. Zelfs als zo iemand bidt, dan is het niet alleen als formaliteit of het volgen van een werkwijze. Zo iemand is in staat om elke dag het nieuwe licht bij te blijven. Als hij bijvoorbeeld oefent om zijn hart stil te maken voor God dan kan hij zijn hart echt rust laten vinden voor God; dan kan niemand dat verstoren en niets of niemand kan hem afhouden van het normale geestelijke leven. Die vorm van praktiseren is doelgericht. Zulk een praktijk is gericht op het resultaat en niet alleen op het geven van een paar regels waaraan mensen zich moeten houden. Zulk een praktijk houdt zich niet aan de regels, maar is erop gericht dat mensen verder komen in het leven. Als het je alleen om de regels te doen is, dan zal je leven nooit veranderen. Misschien dat anderen, zoals jij, op die manier praktiseren, maar uiteindelijk zullen anderen de voortgang van het werk van de Heilige Geest kunnen bijbenen, maar zul jij uit de stroom van de Heilige Geest verwijderd worden. Dus houd je jezelf niet voor gek? Het doel van deze woorden is om mensen in staat te stellen in hun hart stil te worden voor God, zich tot God te wenden en mogelijk te maken dat Gods werk in de mensen ongehinderd voortgaat en dat het resultaat zal opleveren.
